Celozja pierzasta - płomień ognia w kwietniku

Celozja pierzasta należy do rodziny amarantusów. Półwysep Indyjski uważany jest za ojczyznę celozji, ale w Europie stała się powszechną rośliną ogrodową dopiero w okresie renesansu.

Celozja pierzasta to roślina zielna, jej wysokość sięga jednego metra. Łodyga jest prosta z czerwonawym odcieniem. Liście są pierzaste i mają kolor jasnozielony do fioletowo-czerwonego. Kwiaty są drobne, jaskrawo zabarwione, zebrane w wiechę. Owocem jest okrągła torebka, w której tworzą się małe, okrągłe, błyszczące, czarne nasiona.

Wyhodowano sporo odmian celozji o różnych kolorach i wysokościach.

- karzeł (wysokość od 20 do 30 centymetrów)
- średniej wielkości (30-50 centymetrów wzrostu)
- wysoki (dosięga prawie metra długości)

Celozja pierzasta. Uprawa technologii rolniczej

Celozja pierzasta preferuje miejsca ciepłe, słoneczne i osłonięte od wiatru. Ta roślina południowych szerokości geograficznych umiera nawet przy niewielkich przymrozkach, ale dobrze toleruje brak wilgoci. Ciężkie, kwaśne gleby nie podobają jej się. Gleba powinna być luźna, przed sadzeniem dodać zgniły kompost lub humus.

Celozja zasiane sadzonkami na początku wiosny, bardzo drobno wysiewając nasiona, spryskaj i przykryj folią lub szkłem. Po tygodniu pojawiają się pędy. Sadzonki sadzi się do skrzynek, a następnie do osobnych doniczek.

Wysoka wilgotność powoduje gnicie korzeni sadzonek.Po wiosennych przymrozkach celozję sadzi się na stałe w odległości co najmniej 20 cm między roślinami w miarę wzrostu krzewów.

Opieka - zwalczanie chwastów, umiarkowane podlewanie i spulchnianie. Latem raz na kilka tygodni można karmić naparem dziewanny lub pełnym nawozem mineralnym. Przekarmiona nawozami azotowymi tworzy potężny krzew ze średniej wielkości i ciemnymi wiechami.