Historia i ojczyzna ogórka

Czy ojczyzna ogórka wpływa na jego pielęgnację? Niewątpliwie. Ale przez długi czas owoce nabrały bogactwa wielogatunkowego. Oznacza to, że na każdym obszarze pojawiły się odpowiednie odmiany.

Z historii ogórka

Turecki sułtan imieniem Mohammed II był okrutny i chciwy. Któregoś dnia wydał rozkaz rozcinania brzuchów dworzan. Chciał wiedzieć, kto odważył się zjeść przysłany mu niezwykły prezent – ​​ogórek.

Ogórki zasłynęły jako roślina warzywna już dawno – od tego czasu minęło ponad sześć tysięcy lat. Jego historyczną ojczyzną są zachodnie Indie. A jego owocem jest jagoda. Co jeszcze ciekawego wiadomo o ogórku?

• W Indiach dziki przedstawiciel oplata w lesie pnie drzew;
• Obejmują obszary ogrodzeń na wsiach;
• Jego wizerunek odnaleziono na freskach podczas wykopalisk w starożytnym Egipcie, a także w świątyniach greckich;
• W Chinach, a także w Japonii płodność ogórka pozwala na zbiór jagód trzy razy w roku. Najpierw ogórki uprawia się za pomocą skrzynek i dachów, a następnie sadzi się je w ogrodzie na nawożonej glebie. Po dojrzeniu z krat zwisają ogromne owoce - ich długość dochodzi do 1,5 m. W Europie do uprawy w warunkach szklarniowych wybrano odmianę chińskich ogórków;
• W Księdze Guinnessa znajdują się rekordy dotyczące ogórków. Ogórek o długości 1,83 m uprawiano na Węgrzech. W warunkach zamkniętych uzyskano owoc ogórka o masie ponad 6 kg.

W Rosji to warzywo szybko stało się popularne. W podręczniku rolnictwa rozpowszechnianym w XVIII wieku stwierdza się, że lepiej zakorzeniło się ono w Rosji niż w Europie. Uważa się, że warzywo było znane w kraju aż do IX wieku.Za Piotra Wielkiego ojczyznę ogórków przeniesiono do szklarni - specjalnego gospodarstwa stworzonego do ich uprawy.