Zapobieganie i zwalczanie ryjkowca truskawkowego

W okresie kwitnienia ryjkowiec powoduje największe szkody w uprawie truskawek. Ponieważ samica chrząszcza w okresie składania jaj wygryza dziurę i składa tam jajo, zatyka dziurę swoimi odchodami, a następnie gryzie szypułkę, po czym pączek wysycha i odpada, należy upewnić się, że liście chrząszcza, zanim zaczną tworzyć się pąki.

Walkę z ryjkowcem truskawkowym należy rozpocząć od momentu stopienia się śniegu. Ziemię, na której leżą resztki zeszłorocznych liści, pod którą nadal śpią chrząszcze, co dziesięć dni dokładnie podlewamy roztworem jodu (pół łyżeczki) w wiadrze z wodą.

W okresie tworzenia pąków, ale nie później niż na tydzień przed kwitnieniem, traktuj truskawki preparatami biologicznymi, których jest teraz dużo.
Ponieważ ryjkowiec boi się zapachu cebuli, czosnku i igieł sosnowych, wielu sugeruje sadzenie cebuli (1 cebula na 4 krzaki) lub czosnku (4 ząbki na 4 krzaki) w pobliżu truskawek. Zamiast traktować truskawki preparatami biologicznymi, możesz zastosować tę metodę: włóż 100 gramów czosnku do wiadra z wodą, pozwól mu parzyć przez tydzień, następnie dodaj dwie łyżki kwasu borowego i 400 mililitrów ekstraktu sosnowego. Spryskaj łóżka tym zabójczym napojem.
Nie wolno nam zapominać, że i tak wszystkich chrząszczy nie można zatruć, dlatego nie należy leniwie strząsać ich z krzaków, po uprzednim ułożeniu ceraty lub papieru pod truskawkami. Obgryzione i zwiędłe pąki należy odłamać i zniszczyć.
Jeśli zadbasz o profilaktykę, walka z ryjkowcem truskawkowym będzie znacznie łatwiejsza. Metody zapobiegania obejmują obróbkę krzewów po zbiorach.
Nie powinniśmy też zapominać, że ten ryjkowiec nazywa się ryjkowcem malinowo-truskawkowym i dlatego zjada chrząszcze i maliny. Dlatego też konieczne jest jego przetworzenie.