Chiński Belamkanda: cechy pielęgnacyjne i lecznicze
Belamkanda chinensis to wieloletnia roślina z rodziny Iris, osiągająca wysokość do 1,5 m. W swoim naturalnym środowisku występuje w Azji Południowo-Wschodniej, Indiach, Chinach i Rosji. Lilia lamparta jest gatunkiem zagrożonym i jest wymieniona w Czerwonej Księdze. W projektowaniu krajobrazu belamkanda służy do ozdabiania małych krawędzi, ozdabiania stawów i pięknie wygląda w nasadzeniach grupowych. Ponadto lilia lamparta jest uprawiana jako roślina doniczkowa.
Treść:
- Opis gatunku
- Na czym polega piękno rośliny?
- Cechy uprawy
- Właściwości i zastosowania rośliny w medycynie ludowej
Opis gatunku
Lilia lamparta należy do rodziny irysów. Nawet niedoświadczona kwiaciarnia zauważy ich podobieństwa: liście w kształcie miecza, trójsektorowe skrzynki, kuliste nasiona o brązowo-czarnym odcieniu. Roślina średniej wielkości posiada płytki, rozgałęziony system korzeniowy.
Ciemnozielone liście są wydłużone, mają długość 40 cm i szerokość 25 cm, przez środek blaszki liściowej przebiega podłużna, nitkowata żyłka. Kwiatostany na wysokich szypułkach dumnie zaznaczają wierzchołek rośliny.
Kwiaty mają bardzo piękny kształt i mogą być żółte lub pomarańczowe. Każdy kwiat ma 6 płatków. Jedna roślina może mieć do 20 pąków.
Dzięki stopniowemu otwieraniu pąków kwitnienie trwa długo. Jednocześnie mogą być otwarte tylko 3 kwiaty.Nieotwarte pąki są piękne. Ich poskręcany kształt sprawia, że wyglądają jak kokon lub ślimak.
Wzdłuż zewnętrznej krawędzi owalnego płatka biegnie wyraźna żyłka reliefowa. Kwiaty mogą być również wyblakłe na żółto, pomarańczowo, fioletowo i różowo. Lampart lilie - dzieci słońca, gdyż ich płatki są często pokryte piegami, zabarwionymi na brązowo lub bordowo.
Na czym polega piękno rośliny?
Ponieważ ojczyzną rośliny są ciepłe kraje, belamkanda jest rośliną kochającą ciepło. Na południu kraju można ją uprawiać jako bylinę, na północy jako roślinę jednoroczną.Egzotyczna piękność zaczyna kwitnąć pod koniec maja i kwitnie przez cały miesiąc. W przypadku uprawy w zimnych regionach proces ten może zostać opóźniony o pewien czas.
Szkoda, że życie najpiękniejszego kwiatu belamkandy jest tak krótkie. Pod tym względem roślinę można porównać do hibiskusa domowego - kwiat nie żyje nawet przez jeden dzień: kwitnie rano i więdnie wieczorem. Rdzeń kwiatu zawiera 3 pręciki i 1 jajnik.
Owocem jest wydłużona torebka, która łatwo się otwiera po dotknięciu. Z wyglądu owoc przypomina jeżynę leśną. Pojedynczy groszek zawiera 1 nasiono. Jagody są niejadalne, dlatego nie należy ulegać natychmiastowej chęci ich wypróbowania.
Cechy uprawy
Aby zapewnić dobry wzrost i rozwój belamkandy, musisz wybrać otwarty, słoneczny obszar z jasnym, dobrze przepuszczalnym powietrzem gleba. Można sadzić go w półcieniu, ale będzie to znacząco wpływać na rozwój rośliny i kwitnienie.
Uwielbia wilgoć i preferuje umiarkowane podlewanie, ponieważ podlewanie gleby prowadzi do gnicia systemu korzeniowego.Zły drenaż zapobiega wysychaniu gleby, a zimą nadmierna wilgoć działa szkodliwie na roślinę. Aby zabezpieczyć korzenie przed gniciem, zaleca się okrycie rośliny na zimę wodoodpornym materiałem, nawet w krajach o ciepłym klimacie.
Belamkanda sinensis można uprawiać w pomieszczeniach zamkniętych w doniczkach. Opieka nie różni się od opieki nad amarylisem. Jesienią należy ograniczyć podlewanie i zapewnić roślinie okres spoczynku. Przez cały sezon wegetacyjny należy stosować złożone nawozy mineralne w odstępach 2 tygodni.
W okresie kwitnienia odstęp między nawozami będzie musiał zostać skrócony: roślinę należy karmić co tydzień. Dobrze reaguje na ściółkowanie gleby humusem. Bylina nie jest podatna na inwazję szkodników. Wśród znanych chorób na lilię lamparcią może wpływać zgnilizna korzeni, której sprzyja nadmierna wilgotność gleby.
Roślina boi się zimna. Jeśli temperatura spadnie poniżej -15 ° C, belamkanda umrze. Polecana do uprawy w rejonach południowych. W regionach północnych uprawia się go jako coroczny. Schronienie belamkandy na zimę odbywa się zgodnie ze specyficznymi warunkami klimatycznymi, w których roślina rośnie.
W regionach o ciepłym klimacie można ściółkować glebę torfem i przykryć ją gałęziami świerkowymi. Na obszarach o ostrych zimach takie schronienie nie uratuje rośliny. Wraz z nadejściem chłodów będziesz musiał wykopać belamkandę, przesadzić ją do doniczki i przechowywać w pokoju do wiosny. Gdy tylko gleba wystarczająco się rozgrzeje i nie będzie już groźby przymrozków powrotnych, roślinę można przesadzić na kwietnik.
Właściwości i zastosowania rośliny w medycynie ludowej
Belamkanda sinensis jest rośliną leczniczą. Do leczenia nie wykorzystuje się wszystkich części, jedynie kłącze, które wykopuje się, oczyszcza z piasku, myje i suszy. Odwar z kłącza Belmkandy ma następujące właściwości nieruchomości:
- przeciwgrzybicze
- program antywirusowy
- przeciwzapalny
Odwar stosuje się na kaszel i inne przeziębienia oraz łagodzi ból gardła. Wciąż badany jest wpływ korzenia na organizm ludzki. Celem badań jest zbadanie wpływu belamkandy na raka prostaty. Odwar ma działanie moczopędne i lekko przeczyszczające.
Leczenie belamkandą należy prowadzić pod nadzorem lekarza, ponieważ niewłaściwe przygotowanie wywaru może prowadzić do zatrucia organizmu. Stosowany w leczeniu chorób skóry, skręceń i urazów oraz jako antidotum na ukąszenia węży. Zaletą kłącza jest jego zdolność do usuwania wszelkich szkodliwych substancji z organizmu.
Belamkanda chinensis popularnie nazywana jest także lilią tygrysią, orchidea Irys chiński, domowej roboty. Ale w przeciwieństwie do irysów brodatych nie będzie przyciągać wzroku „na kilometr”, dlatego lilię lampartą, niczym artystyczną miniaturę, trzeba posadzić w specjalnym miejscu, aby można było się zatrzymać i w zamyśleniu przyjrzeć się jej.
Film o chińskim kwiacie belamkandy:
