Podwiązka pomidorowa w szklarni

Uprawa pomidorów jest znana każdemu, ponieważ jest to bardzo popularne warzywo w ogrodnictwie. Podwiązki pomidorów w szklarni są integralną procedurą uprawy pomidorów.

Szklarnia pomaga uzyskać dobre zbiory, jeśli warunki zewnętrzne na to nie pozwalają. Jeśli szklarnia jest nieogrzewana, sadzonki sadzi się w szklarni pod koniec kwietnia lub na początku maja. Sadzonki sadzi się w bruzdach pod kątem. Grzbiet powinien wyglądać jak pagórkowate ziemniaki.

Nie zaleca się dodawania próchnicy do bruzdy, ponieważ może to skutkować powstaniem bardzo mocnych krzewów i niewielkiej liczby owoców. Zaleca się karmić dziewanną.

Podwiązywanie pomidorów w szklarni, podobnie jak szczypanie, odbywa się w jednym kroku i najlepiej to zrobić przed podlaniem. Najlepiej uformować krzak, zostawiając po 2 łodygi, pozostawiając pasierba, który wyrósł z kąta liścia. Aby zawiązać krzaki wzdłuż szklarni, należy albo rozciągnąć drut, albo użyć poprzeczek, jeśli szklarnia je posiada.

Drut lub cokolwiek, do czego jest przywiązany, należy umieścić bezpośrednio nad tuleją. Drut jest rozciągnięty w każdym rzędzie. Do podwiązywania używaj żyłki lub sznurka, w które co 10 cm robisz pętelki, w pętelki wkładane są haczyki, które następnie służą do przytrzymywania łodyg tulei za pomocą gumowych pierścieni.

Trzeba pamiętać, że przy uprawie pomidorów można popełnić pewne błędy, dlatego warto je znać, aby im zapobiegać. Temperatura w szklarniach nie powinna być niższa niż 16 stopni Celsjusza. Nie powinno być też za gorąco – powyżej 30 stopni.Brak światła negatywnie wpływa również na brak jajników.

Jeśli owoc ma nierówne zabarwienie, być może temperatura w szklarni jest zbyt wysoka, pomidory nie mają wystarczającej ilości magnezu lub potasu, co prowadzi do pojawienia się zielonej plamki na dojrzałym owocu. Wysokie stężenia azotu mają również negatywny wpływ na owoce.