Choroby sadzonek pomidorów

Pomidor jest bardzo popularną uprawą, uprawiają go prawie wszyscy ogrodnicy. W naszym kraju (przynajmniej w większości) jest to możliwe jedynie przy pomocy sadzonek. Zaczynają go uprawiać w marcu, z miłością podlewając i karmiąc przyszłe krzewy pomidorów. Niestety czasami tak jest choroby sadzonek pomidorów, przez co może umrzeć, a wtedy kilkumiesięczna praca pójdzie na marne i trzeba będzie kupić sadzonki do sadzenia. Porównałbym kupowanie sadzonek do kupowania kota w worku – nigdy nie wiadomo, co z nich wyrośnie.

Najbardziej nieprzyjemną i niebezpieczną chorobą sadzonek jest szuler. Źródłem zakażenia jest skażona gleba. Gdy tylko zostanie nasiąknięta wodą lub temperatura wzrośnie, czarna noga staje się aktywna. Możesz zmniejszyć ryzyko chorób, dodając popiół drzewny do gleby. Uważaj, aby gleba nie uległa podmoczeniu ani przegrzaniu, po każdym podlaniu dodaj do gleby odrobinę suchego piasku. Choroba ta dotyka nie tylko sadzonki pomidorów, ale także wszelkie sadzonki uprawiane w domu lub w szklarni.

Choroby sadzonek pomidorów obejmują również tak nieprzyjemną rzecz jak brązowa plamistość liści. Jest to konsekwencja zwiększonej wilgotności powietrza (jest to szczególnie częste, jeśli sadzonki rosną w szklarni). Najpierw na powierzchni dolnych liści pojawiają się żółtawe plamy, a na spodniej stronie liścia w tym miejscu pojawia się oliwkowy nalot. Następnie plamy stają się brązowe i rozprzestrzeniają się na całym liściu, a spód staje się ciemnobrązowy.Wkrótce te liście obumierają. Chore liście i całkowicie chore rośliny należy zniszczyć. Należy podjąć działania mające na celu zmniejszenie wilgotności powietrza, np. często wietrzyć pomieszczenie.