Rabarbar na zdjęciu to roślina wieloletnia

Rabarbar na zdjęciu to roślina wieloletnia z dużym kłączem, duże liście osadzone są na długich, grubych ogonkach. Ogonki mogą mieć do 80 cm długości, do 4 cm grubości i ważyć do 1 kg, a ich kolor zmienia się od zielonego do czerwonego z różną głębią koloru. Cechy te zależą od rodzaju rabarbaru. Rabarbar należy do rodziny gryczanych. Jej ojczyzną jest Azja Wschodnia, gdzie jej właściwości znane były jeszcze przed naszą erą. Do Europy dotarł jednak dopiero w XVIII wieku.

Rabarbar jest rośliną odporną na zimno. Dobrze znosi miejsca zacienione, nie potrzebuje dużej ilości światła słonecznego, ale nie toleruje suszy. Wymaga wilgotnej gleby. Nawet niewielka susza niekorzystnie wpływa na rozetę liściową, liście są słabe, a ogonki tracą soczystość, stają się szorstkie i włókniste.

Ogonki rabarbaru służą do jedzenia warzyw.. Pod względem smaku i właściwości odżywczych przypominają jabłko. Zawierają kwasy organiczne, pektyny, sole mineralne i witaminy, które są tak korzystne dla zdrowia człowieka.

Na zdjęciu rabarbar dojrzewa szybko i jest gotowy do spożycia w maju. Kiedy wciąż jest tak mało owoców i warzyw. Służy do przygotowania kompotów, galaretek, nadzień do ciast, kwasu chlebowego, soków i wina.

Tradycyjna medycyna wykorzystuje rabarbar jako środek moczopędny i przeczyszczający. Zwiększa apetyt, uczestniczy w oczyszczaniu wątroby i pomaga zapobiegać wymiotom.

W tym samym miejscu rabarbar może rosnąć nawet do 10 lat i dawać dobre zbiory ogonków.Sadzimy ją na żyznej glebie o niskim poziomie wód gruntowych. Przed sadzeniem zastosuj nawóz organiczny, 2 - 3 wiadra obornika lub kompostu na metr kwadratowy. W drugim roku roślina rozwija łodygi macicy, które znacznie ją uszczuplają. Należy je usunąć.Co 3 lata dodawać materię organiczną w ilości 1–2 wiader na metr kwadratowy.

Reprodukcja wytwarzany przez nasiona lub wegetatywnie, to znaczy przez podzielenie korzeni.