Uprawa orzechów włoskich na prywatnej działce

Orzech włoski to bezcenna roślina. Długowieczne, piękne, wysokowydajne drzewo o doskonałej jakości drewnie, leczniczych liściach i niesamowitych owocach. Sam orzech zawiera 75% tłuszczu i jest bogaty w kalorie. Tylko 25-30 orzechów może zaspokoić dzienne zapotrzebowanie człowieka na kalorie i witaminy.

Uprawa orzechów włoskich na prywatnej działce z roku na rok staje się coraz bardziej popularna. Roślina orzecha włoskiego jest bezpretensjonalna i może dobrze się rozwijać i owocować na prawie całym terytorium Rosji. Jednak do uprawy na osobistej działce lepiej wybrać odmiany strefowe.

Jednak drzewo można również wyhodować z orzecha zakupionego w sklepie. Aby to zrobić, jesienią sadzi się w ziemi kilkadziesiąt orzechów włoskich na głębokość około 5 cm, a rośliny posadzone w ten sposób mają niską zdolność kiełkowania wynoszącą około 5-10%. Pierwsze pędy powinny pojawić się na początku maja.

Dokładnie rok później rośliny przesadza się na miejsce stałe, pozostawiając korzeń palowy o długości 35-40 cm, resztę przycina się. Jest to konieczne, aby korzeń stał się bardziej rozgałęziony i rozwinięty. W miarę wzrostu sadzonek konieczne jest uformowanie korony. Za optymalny kształt korony uważa się kształt misy.

Sadzonki orzecha włoskiego wymagają stałego podlewania i okresowego karmienia. W pierwszym roku rośliny strefowe należy przykryć na zimę gałęziami świerkowymi.Rośliny nieznanego lub południowego pochodzenia będą musiały być przykryte co roku, dodatkowo na zimę należy ściółkować ziemię wokół drzewa obornikiem w odległości 5-10 cm od pnia.

Dorosły orzech włoski ma wielkość porównywalną do dębu i wymaga dużo miejsca oraz oświetlenia, co należy wziąć pod uwagę przy sadzeniu rośliny na stałe miejsce.

Jeśli zastosujesz się do tych zaleceń, uprawa orzechów włoskich nie będzie trudna, a już za kilka lat drzewo z pewnością zachwyci Cię pierwszym zbiorem orzechów.

Uwagi

Bez względu na to, jak bardzo próbowaliśmy wyhodować drzewo z orzecha, nic nie działało. Ale te orzechy, które przypadkowo wpadają do ziemi (upuszczone przez wronę), kiełkują i wspaniale się zakorzeniają.