Złote porzeczki i pielęgnacja ich

Roślina ta pochodzi z Kanady, północnego Meksyku i zachodnich regionów Stanów Zjednoczonych. Złote porzeczki pojawiły się w Rosji na początku XVIII wieku i od razu zyskały dużą popularność. Roślina ta ma fantastyczne zdolności adaptacyjne, zakorzeniając się w różnorodnych klimatach i typach gleby. Porzeczka złota jest odporna na suszę, mrozoodporna, praktycznie niewrażliwa na choroby i szkodniki, jest doskonałą rośliną miododajną, służy jako dekoracyjna dekoracja ogrodów. Uwielbia słońce, ale może rosnąć także w półcieniu.

Jagody, w zależności od odmiany, mogą być pomarańczowe, czerwone, brązowe, żółte, a nawet czarne. Ich rozmiary wahają się od średniej wielkości czarnej porzeczki do średniej wielkości agrestu. Smak jest nietypowy dla osób przyzwyczajonych do czarnej i czerwonej porzeczki, ale jest przyjemny i słodszy. Owoce zawierają witaminę C, ale 3-4 razy mniej niż owoce czarnej porzeczki. Ale złote porzeczki zawierają dużo karotenu (więcej niż morele). Jagody mają mocną skórkę, dobrze znoszą transport i są długo przechowywane.

Pielęgnacja złotych porzeczek jest taka sama jak w przypadku czarnych porzeczek. Podlewanie tylko w porze suchej, karmienie od trzeciego roku życia gnojowicą lub humusem drobiowym z nawozami mineralnymi. Należy również usunąć połamane i stare gałęzie. Roślina ta rozmnaża się poprzez podział krzewu, nakładanie warstw lub sadzonki drzewiaste. Sadzenie odbywa się wczesną wiosną, zanim zakwitną liście, lub jesienią, przed nadejściem przymrozków.Często stosowana jako podkładka pod agrest i czerwone porzeczki.