Skromna roślina rabarbaru

Jako nadzienie do ciast często wykorzystuje się grube, soczyste łodygi rabarbaru. W tradycyjnym przepisie można nim na przykład zastąpić jabłka. Małe dzieci uwielbiają jeść je na świeżo, czasami maczając je w cukrze. Robi się z niego dżemy i galaretki, kruszonki, a nawet piwo. W rabarbarze nie ma tłuszczu, są tylko białka i węglowodany. Jest też zdrowy błonnik, witaminy A i C, magnez, fosfor, kwas foliowy i wiele innych. Co ciekawe, wiele lat temu rabarbar uprawiano ze względu na jego wyjątkowy przysmak – pąki. Uprawiany rabarbar łączy w sobie kilka odmian, z których najsmaczniejsze to Canadian Red, Cherry Red, McDonald i inne.

Rabarbar z pozoru jest całkowicie bezpretensjonalny i może rosnąć wszędzie. Nie trzeba poświęcać mu uwagi codziennie, roślina łatwo wyrasta w całe kolonie, nawet jeśli się o tym zapomina. Ale od czasu do czasu lepiej jest dzielić i przesadzać. Takie rośliny lepiej się zakorzeniają.

Aby zebrać dobre zbiory, możesz odłamać kwiaty pojawiające się na łodydze rabarbaru. Wtedy cała moc zostanie przeznaczona na rozwój ogonków. Łodygi przycinaj stopniowo, nie dopuszczając do ich zarośnięcia, ale też nie zabierając jednocześnie więcej niż połowy krzaka. Wiosną lub jesienią, gdy nie ma już liści, rabarbar można ściółkować. Dzięki temu gleba będzie wilgotna i ciepła, pomoże przetrwać zimę i ograniczy rozwój chwastów.

Jeśli chcesz uzyskać zbiory jak najwcześniej, wypchnij rabarbar pod kaptur. Oznacza to przykrycie go doniczką z otworem na liście. Otrzymają światło słoneczne podczas blanszowania łodyg w zamkniętej przestrzeni.Wtedy już w marcu-kwietniu można uzyskać pierwsze delikatne i soczyste łodygi.