Studiuję żywokost na zdjęciu

Nazwa rodzajowa żywokost pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego „przyłączyć się”, „przyłączyć się”. Z tych słów można się domyślić, że właściwości lecznicze rośliny skierowane są na stawy i układ kostny.

W życiu codziennym żywokost nazywany jest także śrutem, kruszarką do kości, korzeńem tłustym, ogórecznikiem.

Na zdjęciu żywokost najczęściej pojawia się w postaci nadziemnej części rośliny z kwiatami, co zdaje się wskazywać na zastosowanie tych części rośliny w lecznictwie.

Jednak nie wszystko jest tak i w medycynie korzeń żywokostu wykorzystuje się jako surowiec leczniczy. Kłącze żywokostu jest z zewnątrz czarne, ale w środku ma biały miąższ, bardzo soczysty. Surowce zbiera się jesienią, po uschnięciu liści rośliny, lub wiosną przyszłego roku.

Ogólnie należy zauważyć, że żywokost jest rośliną trującą. Zawiera substancje mogące paraliżować układ nerwowy. Ale jednocześnie ma właściwości przeciwzapalne, gojące rany, przeciwskurczowe i hemostatyczne.

Preparaty z żywokostu pomagają w odbudowie tkanki kostnej, stymulują wzrost komórek, mają działanie wykrztuśne, ściągające i otulające. Odnotowuje się także inne pozytywne właściwości żywokostu: poprawia trawienie i zwiększa ogólne napięcie organizmu, pomaga obniżyć ciśnienie krwi i zmniejsza ból w chorobach przewodu żołądkowo-jelitowego.

W naszym kraju roślina stosowana jest wyłącznie w medycynie ludowej, w medycynie oficjalnej, w odróżnieniu od krajów zachodnich, surowce lecznicze żywokostu nie wykorzystuje się do produkcji leków.

Po przestudiowaniu żywokostu na zdjęciu i poznaniu jego korzystnych właściwości, możesz chcieć wyhodować tę pożyteczną roślinę w swoim ogrodzie lub zebrać ją na wolności i wykorzystać ją na różne dolegliwości.