Na zdjęciu oman

Oman odnosi się do roślin wieloletnich. Oman na zdjęciu wygląda jak wysoka roślina z żółtymi kwiatami i dużymi liśćmi. Wysokość omanu dochodzi do dwóch metrów i więcej. Oman ma wyprostowaną łodygę i gruby kłącze. Liście są naprzemienne i duże. Kwiaty zebrane są w kwiatostany, owocem omanu jest czworościenny niełupek. Roślina kwitnie w drugiej połowie lata, a owoce dojrzewają wczesną jesienią. Oman jest bardziej powszechny na wolności na polanach, łąkach, wzdłuż rzek.

Na zdjęciu oman nie ma żadnych specjalnych cech dekoracyjnych, ale ta roślina tak leczniczy. Stosowany w medycynie kłącza i liście. Oman zawiera witaminy E, K; mikroelementy – magnez, mangan, wapń, potas, żelazo; olejek eteryczny, żywice, kwasy organiczne, alkaloidy, polisacharydy.

Oman ma żółciopędny, przeciwzapalny, wykrztuśny i lekko moczopędny, roślina zwiększa wydalanie żółci, poprawia krążenie krwi w błonie śluzowej żołądka, przyspiesza gojenie wrzodów, normalizuje apetyt, przywraca masę ciała osłabionym pacjentom. Oman stosuje się przy zapaleniu oskrzeli, zapaleniu tchawicy, zapaleniu okrężnicy, zaparciach, bólach głowy, epilepsji, anemii, krztuścu, nieregularnych miesiączkach, gruźlicy płuc, kołataniu serca, zaburzeniach jelitowych, grypie, reumatyzmie.

Oman zbiera się wiosną lub jesienią, roślinę wykopuje się, kroi i suszy. Gotują z omanu napary, wywary lub soki. Roślinę stosuje się również na świeżo. Oman jest nadal używany w gotowaniu Jako przyprawa dodawana jest do sosów i wypieków.