Roślina Monarda i bergamotka

Roślina Monarda należy do rodziny jasnotowatych. Jej ojczyzną jest Ameryka Północna, gdzie rośnie na wzgórzach, podmokłych łąkach i leśnych polanach. Dobrze zakorzeniła się również w ciepłych regionach Azji i Europy.

Roślina Monarda została nazwana na cześć naukowca Nicolasa Monardesa, który w 1569 roku opublikował książkę „Rośliny Nowego Świata”. Ma inne nazwy: melisa, mięta końska i mięta cytrynowa. Wydziela niezwykle silny aromat, który przyciąga pszczoły, motyle i kolibry.

Roślina ma prostą łodygę osiągającą wysokość 1,2 metra. Liście mają owalny kształt, których długość wynosi od 5 do 15 cm, umieszczone naprzeciwko siebie. Mają szorstką lub gładką powierzchnię, a niektóre typy mają postrzępione końcówki. Kwiaty są podwójne lub proste, znowu wszystko zależy od odmiany. Górna warga jest wąska, dolna warga jest szersza i opada. Korzenie, łodygi i liście monardy zawierają wiele olejków eterycznych, dzięki czemu wydziela silny aromat. Aromat przyciąga owady i ptaki.

W okresie kwitnienia monarda wyrasta na długie łodygi, w kątach których w kątach liści pojawiają się urocze „kudłate kwiaty”. Kwiaty są w jaskrawych kolorach: różowym, liliowym i białym.

W tradycji anglojęzycznej monarda często nazywana jest bergamotką, co wprowadza w błąd osoby zainteresowane roślinami. Rzeczywiście obie rośliny mają podobny aromat i smak. Ale należą do różnych rodzin, więc nie ma potrzeby ich mylić. Monarda należy do rodziny jasnotowatych, a bergamotka to odmiana pomarańczy sewilskiej. Smak herbaty z bergamotką zna każdy, a jeśli dodamy do napoju liść monardy, smak będzie przypominał zwykłą herbatę z bergamotką.

Monarda i bergamotka to rośliny oleiste.

Indianie używali go od czasów starożytnych lecznicze właściwości monardy. Jest dobrym środkiem antyseptycznym, ponieważ zawiera tymol. Służy do płukania jamy ustnej, a olejek wykorzystuje się w aromaterapii.