Nawłoć

Nawłoć to wieloletnia roślina zielna należąca do rodziny Astrowate. Roślina ma prostą łodygę do wysokości metra i krótki kłącze. Kwiaty są złotożółte, zebrane w koszyczkach. Owocem jest podłużny niełupek.

Nawłoć pospolita kwitnie w drugiej połowie lata. Nawłoć charakteryzuje się polimorficznym wyglądem, z liśćmi, koszyczkami i kwiatostanami o różnych kształtach i rozmiarach. Nawłoć rośnie na polanach, obrzeżach lasów, polanach i wśród zarośli.

Nawłoć zwyczajna jest roślina lecznicza. Zawiera flawonoidy, żywice, alkaloidy, olejek eteryczny, kwasy organiczne, kumaryny, polisacharydy, saponiny, barwniki i garbniki. Wszystkie części rośliny wykorzystywane są jako surowce. Nawłoć ma działanie moczopędne, przeciwzapalne, hemostatyczne, antyseptyczne, ściągające i gojące rany. Nadziemna część rośliny ma silne działanie moczopędne.

Nawłoć stosować na patologię pęcherza i nerek, kamicę żółciową, cukrzycę, zapalenie jelita grubego, astmę oskrzelową, zapalenie stawów, u mężczyzn na choroby okolicy narządów płciowych. Nawłoć stosuje się także przy reumatyzmie, dnie moczanowej, gruźlicy skóry i płuc. Zalecany jest do płukania gardła i jamy ustnej, przy patologiach dziąseł, bólu gardła, stosowany jest do maści na rany z ropną wydzieliną, przy żylakach i złamaniach kości.

Przygotowany z nawłoci wywary, napary i nalewki. W czasie ciąży i przy kłębuszkowym zapaleniu nerek należy zachować ostrożność.