Zastosowanie koniczyny łąkowej w medycynie ludowej

Koniczyna wieloletnia ma silnie rozgałęzione, wznoszące się łodygi pokryte małymi owalnymi liśćmi. Kwiaty są zabarwione na białofioletowo lub czerwonawo i zebrane są w kuliste główki kwiatostanów. Kwiat koniczyny zaczyna się pod koniec wiosny, a we wrześniu zamiast kwiatostanów powstają owoce o jajowatym kształcie i jednym nasieniu.

Lecznicze właściwości tej pachnącej rośliny polnej i łąkowej znane były już w starożytności, a w medycynie ludowej do dziś. Szeroko stosowane są wszelkiego rodzaju wywary, herbaty i napary z koniczyny. Stosowanie koniczyny czerwonej wskazane jest przede wszystkim na krwawienia, a także w celu ograniczenia nadmiernie obfitych miesiączek. Odwary z kwiatów i liści rośliny polecane są na silne bóle głowy i duszność, napary z korzeni koniczyny stosuje się przy przepuklinach i stanach zapalnych przydatków, w przypadku anemii i wyczerpania fizycznego organizmu. Młodym mamom mającym problemy z laktacją zaleca się picie specjalnej herbatki leczniczej, składającej się z główek koniczyny i takiej samej ilości suszonego ziela dziurawca zwyczajnego.

Nie należy jednak zapominać, że koniczyna, jak każda inna roślina lecznicza, jest jedynie środkiem tradycyjnej medycyny, której skuteczność nie została naukowo udowodniona. Zastosowanie koniczyny czerwonej nie należy traktować jako swego rodzaju panaceum, a jeśli wystąpi jakakolwiek choroba, jest ona przede wszystkim konieczna skonsultuj się ze specjalistąi nie ulegaj pokusie wypróbowania na sobie tradycyjnych leków.