Wiciokrzew tomski, opis, zimotrwalosc, produktywność, sadzenie i pielęgnacja

Jeszcze do niedawna nieznane odmiany i gatunki roślin, obecnie, na początku XXI wieku, zyskują nieoczekiwaną sławę i rozprzestrzeniają się po całym kraju. Uderzającym przykładem jest wiciokrzew Tomichka, który nieoczekiwanie stał się prawdziwym ulubieńcem ogrodników i jedną z najpopularniejszych odmian.

Treść:

• Wiciokrzew Tomichka, opis rośliny
• Zimotrwalosc i inne właściwości odmiany Tomichka
• Zapylacze
• Funkcje sadzenia i pielęgnacji
• Recenzje wiciokrzewu Tomichka

Wiciokrzew Tomichka, opis rośliny

Historia odmiany sięga regionu tomskiego, z plantacji twierdzy Bakcharsky Instytutu Badawczego Lisavenka. Ta legendarna szkółka dała współczesnym ogrodnikom wiele nowych roślin, wśród których wiciokrzew zajmuje zaszczytne pierwsze miejsce.

Możemy podziękować zespołowi hodowców pracującym pod przewodnictwem Gidzyuka i Łuchnika za stworzenie mieszańca Tomichka.

Ort został oficjalnie zaprezentowany w 1984 roku, a trzy lata później otrzymał oficjalny certyfikat, który otworzył wiciokrzewowi drogę na rynki.

Aby stworzyć Tomichkę, za podstawę przyjęto odmianę Turchaninova i na podstawie tych nasion wyhodowano nową hybrydę.

Można go rozpoznać po charakterystycznych cechach:

• Średnia wysokość krzewu, która rzadko przekracza wysokość przeciętnego człowieka. U podstawy gałęzie krzewu są dociskane do siebie i dopiero w środku zaczynają się rozchodzić na boki i wyginać się łukami w stronę ziemi;
• Blaszki liściowe są średniej wielkości, zielone lub jasne. Kształt jest owalny z lekko zaostrzonym końcem i lekkim puchem wyczuwalnym w dotyku;
• Kwiaty są małe, jasnozielone, prawie utracone na tle bujnych liści;
• Jagody mają niezwykły kształt - zauważalnie ściśnięta górna część, która odróżnia Tomichkę od innych rodzajów wiciokrzewu, zamienia się w rozszerzoną dolną część. Na zewnątrz wygląda trochę jak kropla lub dzbanek;
• Owoce mają cienką skórkę, powierzchnia jest lekko wyboista;
• Jagody są stosunkowo duże - do 25 mm długości i ważą prawie gram;
• Dojrzałą jagodę można łatwo rozpoznać po ciemnofioletowym kolorze i woskowo-dymnej powłoce, co jest uważane za charakterystyczne dla wszystkich przedstawicieli gatunku;
• Miąższ owocu ma słodki smak z lekką kwaskowatością, jest bardzo soczysty.

Rozpoznanie tej odmiany nie jest trudne, różni się kształtem owoców od innych wiciokrzewów. Kształt krzewu i cechy jagód nie są charakterystyczne dla innych krzewów jagodowych, dlatego prawie niemożliwe jest pomylenie wiciokrzewu z innym gatunkiem

Zimotrwalosc i inne właściwości odmiany Tomichka

Oprócz zwartej, półrozłożystej korony, której gałęzie wyginają się w kierunku ziemi, Tomichka ma szereg innych właściwości.

Główne cechy, o których należy pamiętać podczas sadzenia na osobistej działce, to:

• Wysoki poziom zimotrwałości - idealna hybryda dla regionów północnych, toleruje bez uszkodzeń silne spadki temperatur na Syberii. Nie wymaga schronienia na zimę, system korzeniowy i gałęzie nie zamierają pod wpływem ujemnych temperatur;
• Odmiana nie jest zdolna do samozapylenia, dlatego aby uzyskać plon w pobliżu Tomiczki, konieczne jest posadzenie odmiany zapylającej.Mieszańce stworzone na bazie wiciokrzewu Turczaninowa, na podstawie którego wyhodowano ten, są doskonałe. W przypadku braku zapylacza w pobliżu zapylanie nie nastąpi, w związku z czym nie trzeba spodziewać się zbiorów;
• Odporność na szkodniki; w rzadkich przypadkach odnotowuje się inwazję mszyc, którą można zwalczać za pomocą standardowych środków chemicznych;
• Dobrze rozwija się tylko na glebach luźnych i dobrze nawilżonych, dobrze napowietrzonych. Szczególnie aktywnie rośnie na glebach gliniastych i piaszczystych. Podczas uprawy należy wziąć pod uwagę, że sadząc Tomichkę w południowych regionach, nie należy zapominać o systematycznym i obfitym podlewaniu. Jeśli przegapisz ten moment, nie powinieneś spodziewać się obfitych zbiorów;
• Pierwsze owocowanie młodego krzewu następuje cztery lata po posadzeniu na otwartej glebie;
• Jedną z głównych wad tej odmiany jest to, że owoce po dojrzewaniu zaczynają bardzo szybko się kruszyć, dlatego ważne jest, aby nie opóźniać zbioru jagód. W przeciwnym razie istnieje niebezpieczeństwo całkowitej utraty zbiorów;
• Z jednego krzaka w sezonie można uzyskać do dwóch i pół kilograma jagód, które dobrze znoszą transport, nie tracą kształtu ani nie marszczą się. Nadaje się do transportu na duże odległości;
• Jagody wykorzystywane są nie tylko jako surowiec do konfitur, kompotów, suszeń, dżemów, ale także jako baza do barwników do wina (gruzińska marka „Kakheti” wykorzystuje wiciokrzew jako barwnik spożywczy);
• Owoce polecane są do spożycia na surowo, pomogą poradzić sobie z niedoborami witamin i zwiększą zdolności obronne układu odpornościowego. Wysoka skuteczność wynika z bogactwa składu chemicznego – owoc zawiera dużą ilość aminokwasów i witamin.

Oprócz dystrybucji w przemyśle spożywczym, wykorzystuje się go w ogrodnictwie ozdobnym. Rozłożyste gałęzie i ciekawy kształt krzewu ozdobią każdą działkę ogrodową. Ponadto wiciokrzew nie wymaga częstego przesadzania.

Tomichka wyróżnia się nie tylko wysokim poziomem zimotrwałości i odporności na ataki pasożytów, ale także wskaźnikami produktywności.

Stosowany w przemyśle spożywczym i ogrodnictwie przydomowym.

Dowiedz się więcej o wiciokrzewie tomskim z filmu:

Zapylacze

Wiciokrzew Tomiczka, podobnie jak wiele innych odmian tego gatunku, jest samosterylny. Przedstawiciele tego samego gatunku zasadzeni na działce nie przyniosą plonów.

Aby roślina wydała owoce, zaleca się posadzić obok niej jedną z odmian zapylających:

• Niebieskie wrzeciono;
• Kamczadałka;
• Wasjugańska;
• Pamięci Gidzyuka;
• Kopciuszek.

Zachodzące w ten sposób zapylenie krzyżowe zapewni zbiory jagód. Jednak przy wyborze zaleca się wybierać odmiany, które zdecydowanie są zapylaczami, a nie tylko kolejnym rodzajem mieszańca.

Funkcje sadzenia i pielęgnacji

Ta bezpretensjonalna i odporna na zimę roślina spokojnie toleruje zimowe wahania temperatury, co doprowadziło do jej rozprzestrzeniania się nie tylko na średnich szerokościach geograficznych, ale także w regionach północnych.

Podczas sadzenia krzewów należy wziąć pod uwagę kilka zasad:

• Teren powinien być dobrze oświetlony, otwarty, ale bez przeciągów. Dobrze rozwija się także na terenach zacienionych, jednak brak światła słonecznego negatywnie wpływa na wysokość plonu;
• Dobrze rośnie na glebach luźnych, wodo- i oddychających. Kwasowość gleby może być lekko kwaśna, ale lepsza jest neutralność;
• Sadzenie zaleca się jesienią, ale można je wykonać także wiosną.Najważniejsze jest, aby zrobić to przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego. Należy jednak wziąć pod uwagę, że krzewy sadzone wiosną rozwijają się słabiej niż te sadzone jesienią;
• Do sadzenia wiciokrzewu można użyć nasion, sadzonek, części krzewu matecznego z korzeniami lub warstw. W przypadku ostatniej opcji zaleca się zakopanie części gałęzi dotykającej ziemi wczesną jesienią. Jesienią, gdy sadzonki się zakorzenią, można je oddzielić od rośliny matecznej i posadzić;
• Do sadzenia poprzez podzielenie krzewu zaleca się wybranie krzewu mającego co najmniej trzy lata i wykopanie go. Ostrożnie podziel korzeń krzaka zgodnie z liczbą gałęzi szkieletowych i posadź powstałe sadzonki w odległości od półtora do dwóch metrów między młodymi krzewami.
• Po posadzeniu rośliny nie należy zapominać, że pielęgnacja krzewu jest ważna dla obfitego owocowania. Tak ważne jest, aby pamiętać o tym wiciokrzewie:
• Bardzo lubi wilgoć, dlatego wiosną i wczesnym latem zaleca się regularne podlewanie. Należy jednak wziąć pod uwagę, że stagnacja wilgoci negatywnie wpływa na stan korzenia i prowadzi do jego gnicia. Gleba powinna być wilgotna, ale nie zamieniona w bagno;
• Na koniec każdego sezonu zaleca się przeprowadzenie przycinania sanitarnego – usuwania uszkodzonych i suchych gałęzi. W szóstym roku do przycinania sanitarnego dodaje się przycinanie przeciwstarzeniowe, które obejmuje usuwanie zbyt starych gałęzi;
• Podczas przycinania należy pamiętać, że nie zaleca się wycinania gałęzi u samej podstawy krzewu. Odległość gleby od miejsca cięcia powinna wynosić 40 cm.Dokładne przycinanie, gdy na krzaku pozostanie nie więcej niż kilkanaście najsilniejszych i najmłodszych gałęzi, pozwoli zachować produktywność krzewu na długi czas;
• Ważne jest, aby nie zapomnieć o konieczności nawożenia. Zaleca się, aby każdej jesieni po zbiorach stosować nawozy fosforowe i potasowe (superfosfat w ilości do 30 g na m2, sól potasowa do 20 g). Po wiosennym stopnieniu śniegu zaleca się zastosowanie nawozu azotowego (mocznik – 30 g na m2).

Niektórzy ogrodnicy boją się złuszczania kory z gałęzi krzewu w czwartym roku wzrostu. Jednak nie panikuj, nie jest to choroba ani konsekwencja ataku pasożyta, ale naturalny proces, który nie stanowi zagrożenia dla krzaka.

Młode sadzonki nie owocują od razu, pierwsze jagody można uzyskać nie wcześniej niż w drugim lub trzecim roku.

Maksymalna liczba owoców jest usuwana z młodego krzewu w czwartym lub piątym roku życia. Należy wziąć pod uwagę, że niezależnie od warunków sadzenia i pielęgnacji roślina rozwija się powoli przez pierwsze trzy lata.

Nie ma się czym martwić, wystarczy systematycznie spulchniać glebę, ściółkując obszary korzeniowe humusem lub torfem.

Możesz dowiedzieć się więcej o uprawie wiciokrzewu, oglądając wideo:

Recenzje wiciokrzewu Tomichka

Szeroka gama krzewów jagodowych, które wyróżniają się wysoką mrozoodpornością, jest doceniana przez hodowców i użytkowników. Tak więc w Internecie można znaleźć wiele pozytywnych recenzji ogrodników na temat odmiany Tomichka.

Użytkownicy zauważają obfite owocowanie i przyjemny smak jagód, które nadają się do spożycia na surowo i w puszkach. Dobra zdolność transportu pozwala na uprawę wiciokrzewu na skalę przemysłową.

Jedyną wadą zauważoną przez ogrodników jest nierównomierne dojrzewanie jagód i ich szybkie zrzucanie.

Aby uzyskać długo oczekiwane zbiory, należy stale sprawdzać owoce pod kątem dojrzałości.

Bezpretensjonalność, trwałość i wysoki poziom produktywności odmiany są doceniane zarówno w recenzjach, jak i szybkim rozprzestrzenianiu się krzewu na działkach przydomowych.

Wiciokrzew Tomichka wypada korzystnie w wielu wskaźnikach, nawet wśród innych mieszańców tego gatunku.

Nadaje się do uprawy w regionach północnych, przy odpowiedniej pielęgnacji, nie powoduje żadnych niedogodności. Wykorzystuje się go zarówno w kuchni, winiarstwie, jak i w ogrodnictwie ozdobnym.