Leszczyna (orzech laskowy) - pielęgnacja i uprawa

Rodzina leszczyny z rodziny leszczyny składa się z 22 gatunków. Dzika roślina tego rodzaju nazywa się leszczyną; orzechy laskowe to uprawiana odmiana leszczyny, która jest hybrydą leszczyny pospolitej, leszczyny dużej i leszczyny pontyjskiej.

Od czasów starożytnych wierzono, że leszczyna (orzech laskowy) ma magiczne właściwości. Była talizmanem, częścią wróżenia, pomagała zagubionemu podróżnikowi i ratowała ją przed głodem w chudych latach.

Orzech ten pojawił się na Kaukazie w Azji Mniejszej, a stamtąd rozprzestrzenił się na południowy wschód i północ Europy. Rozmiar orzechów laskowych jest 3-4 razy większy niż orzechów laskowych, większy jest także smak i zawartość składników odżywczych.

Orzechy laskowe można sadzić na glebach gliniastych średnich i ciężkich, gdzie jest wystarczająca ilość wilgoci, ale nie jej nadmiar. Z korzeni krzewów wypuszczają pędy, z których można rozmnażać roślinę. Dobrze się zakorzenia i zaczyna owocować już po 3-4 latach.

Aby zwiększyć produktywność, wiosną można dodać pod krzakami suchy azotan amonu lub siarczan amonu w ilości 2 kg na roślinę. Nawóz wprowadza się do gleby i ściółkuje.

Leszczyna (orzech laskowy) dorasta do 200 lat, ale jej produktywność spada po 10-12 latach, dlatego stare krzewy są usuwane. Dla lepszego oświetlenia pozostaw na roślinie 6-8 pni owocujących i taką samą liczbę młodych. Orzechy laskowe nie tolerują silnej ciemności, dlatego nie zaleca się sadzenia ich pod gęstymi drzewami.

Wcześnie zebrane plony nie są przeznaczone do przechowywania, chociaż z wyglądu i smaku wyglądają całkiem normalnie. Jądra takiego orzecha szybko wysychają.Rozgotowane orzechy kruszą się, co również prowadzi do utraty plonów. Najbardziej optymalny czas zbioru to moment, w którym wierzchołek (owijka orzecha) zaczyna zmieniać kolor. Większość odmian orzechów laskowych dojrzewa w sierpniu.