Skuteczność stosowania korzenia tataraku
Tatarak to wieloletnia roślina wodna z rodziny tataraków, która przybyła do nas prawdopodobnie z Indii i Chin. Rośnie w Rosji, Indiach, Europie, Azji Południowo-Wschodniej, południowej Kanadzie i USA.
Tatarak to trójkątna jasnozielona łodyga rosnąca w wodzie, roślina osiąga wysokość od 50 do 120 cm, łodyga wzniesiona, kwiaty drobne, jasnozielone. Owoce to małe, czerwone lub jasnozielone jagody (w Rosji i Europie roślina ze względu na czynniki klimatyczne nie owocuje i rozmnaża się wegetatywnie).
Tatarak rośnie, jak sama nazwa wskazuje, głównie na terenach podmokłych, w pobliżu zbiorników wodnych, na glebach obficie wilgotnych, czasami tworząc rozległe zarośla. Tatarzy wierzyli, że woda, w której rośnie tatarak, nadaje się do picia i często w miarę przemieszczania się wojsk tatarsko-mongolskich wrzucali do wody łodygi tataraku. W ten sposób tatarak rozprzestrzenił się w całej Rosji.
Treść:
Historia stosowania korzenia tataraku
Historia stosowania tataraku w celach leczniczych i domowych sięga tysięcy lat; nawet starożytni Grecy i Rzymianie używali korzenia tataraku do celów leczniczych. Znany był głównie jako lek na choroby nerek, środek moczopędny, a także jako łagodny środek tonizujący i remedium na choroby oczu.
Tatarak przybył do Europy dopiero w XVI wieku, kiedy udało się go pozyskać dyrektorowi wiedeńskiego ogrodu botanicznego kłącza do sadzenia i uprawie szybko jednak stało się jasne, że zioło to jest szeroko rozpowszechnione w całej Europie Wschodniej pod nazwą Tatar. W ten sposób tatarak stopniowo rozprzestrzenił się w całej Europie.
Roślina pojawiła się w Ameryce Północnej pod koniec XVIII wieku. Obecnie korzeń tataraku jest szeroko stosowany do różnych celów - w kuchni, farmakologii i medycynie, projektowaniu krajobrazu, a nawet w przemyśle perfumeryjnym.
Zbiór i wykorzystanie tataraku
Tatarak zbiera się w okresie jesienno-zimowym, kiedy poziom wody znacznie się obniża, oczyszcza, rozgniata i suszy.
Korzeń tataraku jest szeroko stosowany:
- w gotowaniu
- w przepisach medycyny tradycyjnej
- w perfumerii
- w projektowaniu krajobrazu
- w weterynarii
- w farmakologii i medycynie naukowej
Używaj w gotowaniu
Początkowo tatarak był używany i importowany do Europy z Turcji jako kosztowny przysmak i do dziś tatarak w tej roli można spotkać na rynkach wschodnich. W Indiach suszony tatarak stosowany jest jako przyprawa do mięs i ryb. Tatarak nadal jest używany jako przyprawa do różnych potraw lub jako składnik do konserwacji.
Powietrze w projektowaniu krajobrazu
Dla ogrodnictwo ozdobne Uprawia się kilka odmian tataraku:
- Albovariegatus
- Aureovariegata
- Purpurowy
- Variegatus
Roślina dobrze rośnie na każdej wilgotnej glebie, ale niestety nie przyciągnęła uwagi ogrodników-amatorów. Stosowany jest sporadycznie, do dekoracji zbiorników wodnych, jednak konieczne jest regularne czyszczenie i odchwaszczanie, aby zapobiec zbyt szybkiemu wzrostowi i zalaniu zbiornika. Ze względu na nie do końca odpowiednie warunki tatarak w oczku ogrodowym nie zakwitnie i nie urośnie więcej niż 50 cm.
Korzeń tataraku w medycynie
Stosowany do szeroko rozumianych celów medycznych na całym obszarze dystrybucji:
- w Indiach (jako lek bakteriobójczy)
- w Korei (na dolegliwości i bóle brzucha, zapalenie żołądka)
- w Chinach (na epilepsję i reumatyzm)
- w Tybecie (na wrzody krtani i zapalenie żołądka i jelit)
- w Bułgarii (na choroby nerek i żołądka)
- w Europie (bardzo szeroki zakres chorób - gorączka, anemia, zapalenie stawów, dur brzuszny, malaria, krzywica, cholera itp.)
W medycynie ludowej Panuje powszechne przekonanie o leczniczych właściwościach tataraku, przypisuje się mu znacznie większe możliwości lecznicze, niż ma to w rzeczywistości. Korzeń tataraku stosowany jest najczęściej w postaci wywarów, naparów, kąpieli z wywarami, przyjmowanych wewnętrznie i zewnętrznie. Badania wykazały jednak, że właściwości lecznicze tataraku nie są wcale tak uniwersalne.
Niestety, wbrew powszechnemu przekonaniu o uzdrawianiu ludowym, korzeń tataraku nie jest bynajmniej „lekiem na wszystkie choroby”. Stosowany jest głównie w ekstrakcie alkoholowym i olejkach eterycznych z korzenia tataraku. Głównym obszarem zastosowania jest środek wykrztuśny i bakteriobójczy w chorobach wątroby i nerek (oczywiście przepisywany w połączeniu z innymi lekami).
W przeważającej części korzeń tataraku we współczesnej medycynie stosowany jest wyłącznie jako element picia herbat ziołowych. W weterynarii korzeń tataraku stosowany jest jako jeden ze składników wywarów i mieszanek, a także dodawany w celu poprawy trawienia u zwierząt domowych.
Korzeń tataraku stosowany jest jako środek aromatyzujący w produkcji mydła, proszków do zębów i innych produktów higienicznych. Aktywnie używany w perfumerii podczas tworzenia perfum ostatecznie dodaje aromatowi cierpkości i pikantnych nut.
Przeciwwskazania do stosowania
Korzenia tataraku nie należy stosować w okresie ciąży, ostrych procesów zapalnych nerek oraz wrzodów przewodu pokarmowego. Wbrew zaleceniom medycyny tradycyjnej, korzeń tataraku nie powinien być stosowany jako lekarstwo, w przypadku każdego rodzaju bólu zaleca się zwrócić się o pomoc do wykwalifikowanego lekarza, a nie samoleczyć wątpliwymi środkami ludowymi.
Wbrew powszechnemu przekonaniu i ogromnej liczbie przepisów i mikstur leczniczych, korzeń tataraku nie zaradzići nadaje się do stosowania głównie do celów kulinarnych lub perfumeryjnych.
Nadużywany działa wymiotnie i może prowadzić do zaostrzenia choroby. Ma jedynie niewielkie właściwości lecznicze; obok tataraku współczesna medycyna dysponuje znaczną liczbą leków, które mogą przynieść efekt terapeutyczny ze znacznie większą skutecznością i korzyścią.
Film edukacyjny o zaletach tataraku:
Ciekawe informacje na temat ogrodu warzywnego
Uwagi
Nie powiedziałbym, że tatarak nie jest lekiem. Na przykład poprawia trawienie znacznie skuteczniej niż wiele drogich leków. I nie tylko.