Ogórek Kibria: cechy odmianowe i cechy odmiany
Kibria to ultrawczesna hybryda ogórka od słynnego holenderskiego producenta Rijk Zwaan. Po raz pierwszy został wydany w 2009 roku. Można stosować do uprawy w okresie zimowo-wiosennym i letnim w pomieszczeniach zamkniętych i ogrodniczych otwarta przestrzeń.
Treść:
Charakterystyka odmianowa
Ogórek Kibria to hybryda o okresie dojrzewania od 35 do 45 dni. Po raz pierwszy została wpisana do Państwowego Rejestru Odmian w 2011 roku. Zgodnie z nim jest przeznaczony do uprawy w regionach środkowych i północno-zachodnich. Kibria to odmiana partenokarpiczna o przeważnie żeńskim typie kwitnienia.
Charakteryzuje się energicznymi roślinami o nieograniczonym wzroście. Jego boczne rozgałęzienia są słabo rozwinięte. Mieszaniec ten charakteryzuje się także pęczkami jajników, w każdym pachwinie liścia wytwarza od 3 do 4 owoców. Liście Kibrii są ciemnozielone i średniej wielkości.
Większość owoców tworzy się na pędzie głównym. Zaleca się zbieranie ich codziennie. Przy zbiorze owoców co drugi dzień plon warzyw handlowych zmniejsza się o około 20%. Optymalna wielkość owoców do zbioru to 10-11 cm, warzywa Kibria można scharakteryzować w następujący sposób:
- Krótka długość
- Często zlokalizowane guzki
- Waga od 70 do 90 gramów
- Ciemnozielona skórka z białymi kolcami
- Soczysty miąższ bez goryczy
Średnie plony w tym zakresie hybrydowy przy odpowiedniej pielęgnacji wahają się od 13 do 19 kg na metr kwadratowy powierzchni. Spośród jego zalet należy szczególnie zwrócić uwagę na:
- Bardzo wysokie plony.
- Wszechstronność wykorzystania owoców. Można je spożywać na świeżo lub stosować do marynowania i solenia.
- Zwiększony poziom odporności na stres. Hybryda ta bardzo szybko regeneruje się po wystawieniu na działanie niskich temperatur i wysokiej wilgotności.
- Wysoka odporność na główne choroby ogórków.
- Doskonały smak zieleniny.
Wśród wad Kibrii warto podkreślić niską odporność na zgniliznę korzeni i wysoki koszt materiału siewnego.
Warunki uprawy
Warunki uprawy tej hybrydy praktycznie nie różnią się od warunków uprawy podobnych odmian szklarniowych. Do pomyślnego wzrostu i rozwoju wymaga luźnej i pożywnej gleby z dużą ilością materii organicznej. Optymalna temperatura do uprawy wynosi od 22 do 25°C.
Hybryda może również tolerować krótkotrwały spadek do 13-15° bez żadnych specjalnych konsekwencji. Podlewanie jest wymagane obfite i terminowe, a woda do nawadniania musi być ciepła. Najlepiej jeśli w szklarni Zamontowane zostanie nawadnianie kropelkowe.
Kibria reaguje na stosowanie nawozów organicznych. Sfermentowany roztwór dziewanny wykazuje bardzo dobre wyniki w uprawie. Aby go przygotować, świeżą dziewanny zalewa się wodą i pozostawia na 7-10 dni do fermentacji.
Następnie przygotowuje się z niego roztwór w ilości jednej części dziewanny na 10 części wody. Przez cały sezon wegetacyjny wymagane są 2–3 takie karmienia. Po raz pierwszy roztwór dziewanny podlewa się w fazie 2-3 prawdziwych liści.
Drugi raz przed rozpoczęciem pączkowania. Trzeci raz - w momencie nadzienia owocowego. Dla większej efektywności nawożenie organiczne można zastępować stosowaniem nawozów mineralnych. Do tych celów najlepiej stosować specjalne kompleksy mineralne, które mają zbilansowany skład.
Cechy formacji
Większość owoców Kibrii koncentruje się na głównej łodydze. Ze względu na tę cechę wzrostu stosuje się następującą zasadę tworzenia roślin. Najpierw na głównej łodydze do wysokości 5-6 kątów usuwa się wszystkie jajniki i pędy boczne strzela. Następnie rośliny nadal usuwają wszystkie powstałe pędy boczne, a także regulują liczbę jajników w każdym pachwinie. Optymalna liczba greenów w każdym węźle to 3 sztuki.
Kiedy pęd centralny osiąga górną poprzeczkę kraty, jego łodyga rozprzestrzenia się nad nią. Następnie wierzchołek jest ściskany na wysokości 4-5 liści od góry. Następnie na środkowej łodydze pozostają nie więcej niż dwa dodatkowe pędy boczne.
Ta metoda formowania jest najbardziej skuteczna podczas uprawy Kibrii w płodozmianie zimowo-wiosennym w szklarni w warunkach słabego oświetlenia. Zalecane zagęszczenie roślin wynosi od 2 do 3 krzewów na metr kwadratowy powierzchni.
Zwalczanie szkodników
Największe zagrożenie dla hybrydy Kibria stanowią następujące rodzaje szkodników.
Mszyca. Szkodnik ssący żywiący się sokami roślinnymi. W zależności od rodzaju może być zielony lub czarny. Jeśli liczby są zbyt wysokie, może to spowodować znaczne szkody. Do zabijania mszyc nadają się środki owadobójcze kontaktowe. W większości przypadków wystarczy jedno leczenie, aby całkowicie wyeliminować populację.
Wciornastki.Dość powszechne i niebezpieczne szkodnik. Charakterystyczną oznaką pojawienia się wciornastków są białe i żółte plamy na liściach. Wciornastki są szkodnikami bardzo trwałymi, dlatego do ich zniszczenia należy podejść kompleksowo. Do ich zwalczania stosuje się ogólnoustrojowe preparaty owadobójcze. Na przykład „Aktara”, „Fitoverm” lub „Commander” wykazują dobre wyniki.
Film o sadzeniu odmiany Kibriya:
Mączlik. Kolejny dość niebezpieczny i trudny do zniszczenia szkodnik szklarniowy. Z wyglądu mączlik jest nieco podobny do małych ćm z białymi skrzydłami. Pojawia się najczęściej w podwyższonych temperaturach i wilgotności.
Dlatego najważniejszym środkiem zapobiegania mączlikom jest utrzymanie optymalnych warunków wilgotności i temperatury. Charakterystyczną oznaką pojawienia się tego szkodnika jest błyszcząca powłoka. Aby go zniszczyć, możesz użyć następujących środków owadobójczych: Alatar, Fufanon, Mospilan i wiele innych.
Pająk. Jeden z najczęstszych problemów podczas uprawy ogórków w pomieszczeniach zamkniętych. Znakiem jego pojawienia się jest charakterystyczna lepka powłoka w postaci pajęczyny. Aby go zniszczyć, stosuje się specjalne preparaty - akarycydy. Na przykład Fitoverm lub Actellik mają dobrą skuteczność.
Ogórek Kibria to nowoczesna, wysokowydajna hybryda. Każdy może ją uprawiać na własnej działce lub w szklarni. Najważniejsze jest stworzenie odpowiednich warunków do jego rozwoju i przeprowadzenie wszystkich niezbędnych środków pielęgnacyjnych.
