ogórecznik

Ogórecznik należy do jednorocznych roślin zielnych z rodziny ogóreczników. Roślina uwielbia wilgotne gleby wzbogacone w próchnicę i charakteryzuje się dużą odpornością na zimno.

Późną jesienią do gleby dodaje się sól potasową i superfosfat w ilości 200 kilogramów na hektar. A nasiona ogórecznika wysiewa się wczesną wiosną. Bezpośrednio przed sadzeniem do gleby dodaje się azotan amonu (około 150 kg na hektar). Podczas sadzenia należy przestrzegać pewnych parametrów: szerokość między rzędami powinna wynosić około 60 cm, a głębokość sadzenia powinna wynosić około 2 cm, w tym przypadku na jeden hektar wysiewa się około 40 kg nasion.

Pielęgnacja trawy ogórkowej jest całkowicie prosta. Wystarczy spulchnić, podlać, spulchnić glebę i usunąć chwasty.

Zbiór zbiera się w postaci świeżych liści jeszcze przed pojawieniem się łodygi z kwiatami. Kwiaty są zbierane później i są również szeroko stosowane w kuchni.

Ogórecznik lekarski to jedna z pożytecznych roślin stosowanych w celach leczniczych. Świeże liście rośliny zawierają dużo potasu, różnych kwasów, witamin i składników odżywczych.

Suszone lub świeże ziele stosuje się w leczeniu chorób skóry, reumatyzmu stawów, a także jako łagodny środek przeczyszczający.

Wywary z liści i kwiatów ogórecznika uspokajają układ nerwowy i pomagają przy kaszlu. Roślinę tę zaleca się włączać do diety przy różnych schorzeniach, np. chorobach wątroby, nerek, układu naczyniowego, pęcherzyka żółciowego, zawale mięśnia sercowego i innych dolegliwościach.

Ze względu na łagodny, słony smak i przyjemny zapach świeżego ogórka, ziele to wykorzystywane jest do produkcji napojów alkoholowych i bezalkoholowych, a także w przemyśle cukierniczym.