Avenarius - jabłoń dojrzewająca w lecie, cechy sadzenia i pielęgnacji

Każdy ogrodnik-amator chce zorganizować i stworzyć podwaliny pod stworzenie dobrego, produktywnego ogrodu, ponieważ tworzy się go nie na kilka lat, ale na wiele lat i przekazuje się go przyszłym pokoleniom. Dlatego wybór odpowiednich drzew i krzewów jest ważnym i czasochłonnym procesem.

Treść:

1. Wygląd odmiany i jej cechy
2. Zalety i wady jabłoni
3. Metody agrotechniczne stosowane w uprawie odmiany
4. Jak prawidłowo sadzić sadzonkę
5. Jak dbać o jabłoń?
6. Metody ochrony, zapobiegania chorobom i szkodnikom
7. Zbiór i przechowywanie
8. Podgatunek odmiany

Wygląd odmiany i jej cechy

Historia pojawienia się odmiany jabłka Avenarius jest bardzo interesujący: został stworzony przez pastora o imieniu Avenarius, który mieszka niedaleko Petersburga, w Carskiej Sławiance. Odmiana otrzymała swoje imię, a jabłka są nadal popularne wśród letnich mieszkańców i ogrodników.

Jabłoń rośnie potężnie, mocno, z wyraźną, gęstą koroną. Takie drzewa dorastają do 5 metrów wysokości i osiągają tę samą średnicę korony. Liście są owalne, jasnozielone, czasem z żółtym odcieniem. Kwiat przypada na maj, zawsze jest obficie, o kwiatach biało-różowych, charakterystyczny jest mieszany rodzaj owocowania, jednak w większości przypadków jabłka tworzą się na loczkach.

Owoce są drobne, ok. 80 g, apetyczne w wyglądzie, okrągłe, lekko wydłużone na końcu, z cienką gładką skórką i mięsistym, białym lub różowym miąższem w środku. Kolor owocu jest żółto-zielony, z lekkim rumieńcem, w dotyku wyczuwalny jest słodki aromat i tłusty film na skórce. Jabłka Smak jest soczysty, słodki, praktycznie pozbawiony charakterystycznej dla tych owoców kwaskowatości.

Owocowania należy spodziewać się po 3-4 latach od posadzenia. Główną cechą Avenarius jest okresowe owocowanie, co nie zawsze jest wygodne dla ogrodnika.

Ponieważ drzewa wykorzystywane są głównie do uprawy przez amatorów i letnich mieszkańców, brak jest oficjalnych danych naukowych na temat wielkości uzyskiwanych zbiorów, biorąc pod uwagę cykliczność pojawiania się owoców.

Zalety i wady jabłoni

Główne zalety Avenariusa to:

• Mrozoodporność nawet w bardzo niskich temperaturach.
• Bezpretensjonalność w stosunku do składu gleby.
• Odporność na parcha.
• Jabłka Po oddzieleniu od gałązek nie trzeba ich dojrzewać, można je natychmiast zjeść.
• Nadaje się do przetwórstwa i robienia dżemów, konfitur, praktycznie bez dodatku cukru, ze względu na zawartość cukrów w miąższu jabłek.

Według ekspertów istnieje kilka wad, ale istnieją:

• Ostra okresowość w wyglądzie i wzroście owoców. Przy takim cyklicznym schemacie po bogatych i groźnych sezonach następują praktycznie chude pory roku. Takie owocowanie nie zawsze jest wygodne dla letniego domku.
• Niska możliwość samozapylenie, więc w pobliżu czają się inne letnie i jesienne odmiany jabłoni.

Strefa jabłoni. Najbardziej odpowiednimi obszarami do sadzenia sadzonek są regiony północno-zachodniego regionu Rosji:

• Twerska.
• Jarosławska.
• Leningradzkiej.
• Kostroma.
• Nowogródska.
• Wołogda.
• Archangielska.
• Republika Karelii.

Metody agrotechniczne stosowane w uprawie odmiany

Chociaż jabłoń Avenarius jest bezpretensjonalna w pielęgnacji, nadal warto przestrzegać szeregu technik i sekwencji działań, aby uzyskać bogate zbiory i wyhodować zdrowe, mocne drzewo.

Główne rodzaje prac, które należy wykonać w ogrodzie z jabłonią:

• Przygotowanie gleby i określenie odpowiedniego miejsca do sadzenia.
• Sadzenie sadzonki.
• Pielęgnacja roślin.
• Formacja korony.
• Zapobieganie i zwalczanie chorób, gryzoni i szkodników.

Avenarius nie lubi wód gruntowych znajdujących się blisko powierzchni, ponieważ system korzeniowy jest bardzo podatny na gnicie, a roślina może po prostu umrzeć.

Gleby do sadzenia mogą być różne:

• sodowo-bielicowy,
• piaszczysty,
• glina piaszczysta,
• gleby czarne,
• szary las,
• średnio gliniasty.

Nie zaleca się sadzenia na glebach podmokłych, ciężkich gliniastych lub zbyt suchych, piaszczystych. gleby.

Jak prawidłowo sadzić sadzonkę

Prawidłowe i terminowe sadzenie jest jednym z elementów uzyskania dobrego, produktywnego ogrodu. Otwory pod sadzonki należy przygotować z wyprzedzeniem, jeśli sadzenie planowane jest na wiosnę, lepiej wykonać je jesienią, a jeśli sadzenie jesienią, to co najmniej 1-1,5 miesiąca wcześniej.

Tak więc gleba się uspokoi, przewietrze i ewentualne owady znikną - szkodniki. W przypadku dobrych gleb optymalny rozmiar średnicy otworu do sadzenia i jego głębokość uważa się za 60 cm, na glebach gliniastych liczba ta wzrasta o około 20-30 cm.

Jeśli nawozy zastosujemy tylko do dołka, to po kilku latach, gdy korzenie drzewa wyjdą poza dołek, konieczne będzie spulchnienie gleby pomiędzy rzędami.

Praktyka wykazała, że ​​dodanie próchnicy bezpośrednio przed sadzeniem do dołka zwiększa odporność na mróz i zwiększa produktywność drzewa, gdyż próchnica poprawia skład powietrzno-wodny i jakość gleby.

Bezpośrednio przed sadzeniem gleba w otworze jest wypełniona nawozami:

• Zgniły humus.
• Minerały zawierające fosforany nawozyI.
• Popiół drzewny.

Wszystkie składniki są wymieszane i otwór jest nimi wypełniony w 1/3. Następną częścią jest żyzna gleba, którą wylewa się w hałdach w celu prawidłowego uformowania systemu korzeniowego drzewa.

Sadzonkę umieszcza się na tym wzniesieniu, korzenie są rozmieszczone równomiernie wokół, wszystkie powstałe puste przestrzenie są wypełnione ziemią, a gleba jest lekko ubita stopami. Musisz upewnić się, że szyja korzeniowa znajduje się 5-8 cm nad poziomem gleby i nie zapomnij o skurczu gleby.

Sadzonkę należy natychmiast przywiązać do podpory, aby drzewo nie przechyliło się ani nie złamało. Wokół sadzonka wykonaj szeroki okrąg wokół pnia i ostrożnie podlej go kilkoma wiadrami wody. A kiedy wilgoć zostanie całkowicie wchłonięta po podlaniu, gleba wokół chochoł humusu lub wiórów drzewnych, aby wilgoć odparowała wolniej.

Jak prawidłowo dbać o jabłoń?

Przez pierwsze kilka lat roślinie wystarczy tylko opieka sanitarna i podtrzymująca. obcios w celu zachowania zdrowia: usuwa się suche, połamane, zbyt cienkie lub zamrożone gałęzie.

Przycinanie odbywa się późną jesienią lub na samym początku wiosny. Procedurę przycinania przeprowadza się wiosną w takim czasie, aby temperatura nie była niższa niż + 12 - 15 stopni, ale na gałęziach nie pojawiły się jeszcze pąki. Nadmierne zabiegi sanitarne jesienią mogą zmniejszyć odporność rośliny na mróz, dlatego jest to ważny środek.Rany i skaleczenia po przycięciu leczy się lakierem ogrodowym lub farbą olejną.

Zabieg podtrzymujący pomaga nadać koronie pożądany kształt i zapobiega jej nadmiernemu rozrostowi. Gałęzie wrastające głęboko w koronę są przycinane pod ostrym kątem, pędy wyprzedzają głównego przewodnika wzrostu, a on sam jest przycinany o jedną trzecią rocznie.

Bez przycinania roślina jest znacznie bardziej podatna na ataki szkodniki i są bardziej podatne na rozwój chorób. Roczny przyrost wynosi od 0,5 do 1 metra.

Przez 2-3 lata po posadzeniu ogrodnicy uważnie monitorują pień drzewa, okresowo poluzowują, usuwają chwasty i wodę w odpowiednim czasie. 1-2 razy w miesiącu wystarczy kilka wiader. Następnie podlewaj tyle wiader wody, ile roślina jest stara.

Nawożenie jabłoni będzie potrzebne przez 3-4 lata życia. Z reguły używane są 4 karmienie na każdą porę roku: korzeń i liście. Wczesną wiosną zastosuj roztwór mocznika u nasady: 2 łyżki na 10 litrów wody. Na początku lata na liście opryskuje się specjalne preparaty, takie jak „Ideal”. Jesienią wymagane jest dokarmianie korzeni nawozami mineralnymi z dużą ilością fosforanów.

Metody ochrony, zapobiegania chorobom i szkodnikom

Dla rośliny ważne jest nie tylko leczenie, ale także, co najważniejsze, zapobieganie. W celach profilaktycznych każde drzewo co roku poddawane jest działaniu specjalnych bio- i chemicznych środków ochrony przed chorobami i szkodnikami, zgodnie z załączoną instrukcją użytkowania.

Zimą głównym problemem są ataki gryzoni. Aby je odstraszyć, spód drzewa traktuje się lekami zakupionymi w specjalistycznych sklepach lub owija takimi materiałami, aby gryzonie nie dotarły do ​​samego pnia.

Wiosną sam pień i główne gałęzie są bielone. Dzięki tej technice drzewo nie ulegnie poparzeniom termicznym, a wybielanie odstraszy także niektóre szkodniki i gryzonie.

Zbiór i przechowywanie

Osobliwością jest to, że jest samosterylny, dlatego w pobliżu należy sadzić inne odmiany jabłoni z okresami dojrzewania owoców letnich i jesiennych. Owocowanie u Avenarius następuje w 3 lub nawet 4 roku życia, owoce dojrzewają pod koniec czerwca, a pełną dojrzałość osiągają w sierpniu.

Jabłka należy usunąć z gałęzi za pomocą specjalnych urządzeń, aby ich nie uszkodzić. Jak wszystkie letnie jabłka, trwałość zrywanych owoców jest krótka i wynosi około 2-3 tygodni.

Podgatunek odmiany

W źródłach nie ma oficjalnych danych na temat szczepienia drzewa na różnego rodzaju podkładki, jednak wielu ogrodników amatorów szczepi rośliny i uzyskuje formy kolumnowe, karłowate lub gatunki średniej wielkości.

Próbując kiedyś wyhodować odmianę Avenarius, większość ogrodników, hodowców roślin i letnich mieszkańców pozostaje jej wierna przez długi czas. Bezpretensjonalność drzewa, mrozoodporność i pyszne soczyste owoce nie pozostawiają nikogo obojętnym. Ten szczególnie się nadaje jabłoń do uprawy na glebach ubogich oraz podczas mroźnych, długich zim.

Opiekować się jabłoń odmiany Avenarius, nie trzeba wkładać wiele wysiłku, a ogrodnicy naprawdę to doceniają. Stosując się do prostych zaleceń agrotechnicznych, uzyskasz doskonałe zbiory i stworzysz piękny sad jabłoniowy.

Więcej informacji o funkcjach i zaletach oraz o tym, jak prawidłowo sadzić, pielęgnować i zbierać plony, możesz dowiedzieć się, oglądając film: